ΤΣΙΧΛΑ, Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΛΛΩΝ

Μία τσίχλα έρχεται πάντοτε και σπάει την ανία, γεμίζει τον άδειο χρόνο, μας αναγκάζει ενστικτωδώς να επαναλαμβάνουμε την ίδια κίνηση στόματος.

Η τσίχλα προκαλεί πολλές φορές ένα αίσθημα καύσου στο στόμα, ειδικότερα όταν έχει γεύση μέντας, δυόσμου ή μπανάνας.

Το μάσημα τσίχλας είναι μία συνήθεια που πλέον είναι αναπόσπαστη από την καθημερινότητα των περισσότερων από εμάς. Πολλές φορές, αυτή η επαναλαμβανόμενη κίνηση βοηθάει στη συγκέντρωση, δημιουργεί ακόμα και την αίσθηση πως η ώρα μας περνάει πιο ευχάριστα.

Η μάσηση τσίχλας ως συνήθεια έχει παρατηρηθεί ήδη από αρχαίους λαούς, όπως οι Ατζέκοι και οι Μάγια, οι οποίοι έπιναν το χυμό του δέντρου sapodilla, μέχρι η ίδια να πάρει την τελική μορφή με την οποία τη γνωρίζουμε σήμερα.

Η τσίχλα προκαλεί αυτή την ευχάριστη αίσθηση της μάσησης, μας γεννάει την παιδική αίσθηση όταν δημιουργούμε φούσκα και τη σκάμε, είναι μία συνήθεια που βελτιώνει την αυτοσυγκέντρωση σε δύσκολες στιγμές; όπως όταν δίνουμε δύσκολες εξετάσεις.

Αυτό που χαρακτηρίζει την τσίχλα είναι η λαστιχωτή της υφή και η αίσθηση της δροσιάς που προσφέρει στο στόμα, ακόμα και σε περιπτώσεις που για διάφορους λόγους υπάρχει δυσοσμία στόματος.

Η τσίχλα έχει διάφορους κινδύνους όταν καταναλώνεται σε τεράστιες ποσότητες. Με βασικότερο, τον κίνδυνο υπακτικής δράσης, καθώς η ίδια αποτελείται από διάφορες ουσίες όπως η ξυλιτόλη, η ασπαρτάμη, διάφορες γλυκαντικές ουσίες.

Όμως, μπορούμε να πούμε πως η μάσησή της θεωρείται πια πολιτιστικό γεγονός, οι άνθρωποι θέλουμε πάντοτε να μασάμε μία τσίχλα διότι έτσι αισθανόμαστε ότι ενεργοποιείται πιο γρήγορα η εγκεφαλική μας λειτουργία.

Ναι, η τσίχλα δίχως υπερβολή, είναι μία παρέα, ένα γέμισμα μίας άδειας ώρας, μία χαλάρωση και μία αποφόρτιση από κάτι αγχώδες.