ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ

ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ

Σήμερα είναι Κυριακή

Γιατί απλώς είσαι εσύ

Γιατί απλώς είμαι εγώ

Ούτε μια μάσκα στο βυθό, ούτε σωσίβιο να κρατηθώ

Αφού όλα τα μπορώ, ανασαίνω και περπατώ

Σήμερα είναι Κυριακή - 28 Ιουλίου 2024 -

Όλα αργά κυλάνε και όλοι οι άνθρωποι στη γη σιγοτραγουδάνε… Λίγοι…πολλοί… γελάνε

Την Κυριακή την αγαπούν, γιατί απλά δημιουργούν

Γιατί ηρεμούν, ίσως κάτι αναζητούν

Δεν τρέχουν, απλώς σταματούν

Πατάνε pause και δεν προχωράνε

Χαλαρώνουν, ξημερώνουν… ίσως κάποιοι να ερημώνουν

Την ημέρα Κυριακή όλοι την αγαπούν λίγο πιο πολύ

Ποιος άραγε να φταίει;

Εγώ, εσύ, αυτός ή αυτή; Που δεν κρατάει πιο πολύ;

Που φεύγει γρήγορα πριν γίνει εσύ;

Αν ήταν οι μέρες Κυριακές, θα ήταν πιο αληθινές

Ανθρώπινες, πραγματικές, ήρεμες… πιο ζωντανές

Αλλά που κατοικεί η ανθρω-ποιά; για να βρεθεί σε αυτή τη γη;

Ξεχάσαμε και τη ζωή

Χάσαμε και την Κυριακή

Όλο άγχος και χαμό, η ανθρωπιά σε άλλο πλανήτη, ουτοπικό.

Κάπου στα όνειρα την ζούμε, κάπου στο άπειρο την συναντούμε

Αν φυσικά το επιθυμούμε

Όταν δω περαστικό, τον βρίζω και έχω δίκιο εγώ

Γιατί δεν άδραξα την Κυριακή, γιατί ξύπνησα τόσο πρωί

Καμία καλημέρα γιατί η ανθρωπιά πήγε κάπου… πέρα ως πέρα

Επιζητά κάποιον να την εκτιμά

Στα αληθινά

Βαρέθηκα, βαρέθηκε τα επιφανειακά

Είναι Κυριακή και είναι καλοκαίρι

Κάποτε σε έψαχνα για να μου πιάσεις το χέρι

Έφυγες, δεν σε θυμάμαι

Απλώς είναι Κυριακή και αναστοχάζομαι το μεσημέρι

Πλέον δεν θέλω να μου πιάσεις το χέρι

Ανθρώπινα, ουσιαστικά κάνε ένα βήμα πιο μπροστά

Χαμογέλα πιο πλατιά

Ο κόσμος ίσως να πάει πιο μπροστά

Με βήματα αργά, ίσως λίγο παιδικά, μεθοδικά

Σταθερά.

Ένα – ένα τη φορά…