ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ;

Υπάρχει μια ιστορία για τον Μ. Αλέξανδρο και έναν γιόγκι. Ο Μ. Αλέξανδρος όταν έφτασε στην Ινδία έμαθε για αυτόν και πήγε να τον επισκεφθεί. Εισερχόμενος στην σπηλιά που ζούσε και μετά από μια σύντομη συζήτηση τον ρώτησε:

'' Εσύ που γνωρίζεις τόσα δείξε μου πώς να ζήσω για πάντα ''

και ο Γιόγκι του απάντησε '' Μπορώ να σου προσφέρω την αθανασία.

Είσαι σίγουρος όμως για αυτό? ''

και μόλις το σκέφτηκε για λίγο απάντησε : '' Όχι '' και αποχώρησε από την σπηλιά.

Υπάρχουν αρκετά ζώα που τα καταφέρνουν καλύτερα από εμάς στον αγώνα για την αιωνιότητα. Μεγάλα κητώδη καταφέρνουν να ζήσουν μέχρι τα 150 μπορεί και 200.

Τι γίνεται όμως με εμάς τους ανθρώπους?

Έχουμε κάνει τεράστια βήματα προς την μακροζωία, κυρίως με την μείωση της παιδικής θνησιμότητας που μειώνει αρκετά το προσδόκιμο ζωής μέσω των εμβολίων, των κανόνων υγιεινής και διατροφής και της προόδου στην γενετική και την ιατρική. Με την πρόοδο στην γενετική μπορούμε να τροποποιήσουμε μεμονωμένες γενετικές βάσεις και να θεραπεύσουμε ασθένειες που φάνταζαν αθεράπευτος όπως η αιμοφιλία.

Οι επιστήμονες που βρίσκονται σε πεδία όπως η γεροντολογία αναφέρουν ότι τα σωματικά μας κύτταρα πέφτουν σε μια κατάσταση που σταματάνε να διαιρούνται και μετά πεθαίνουν. Αυτό οφείλεται στην συσσώρευση ζημιών που δεν επιδιορθώνονται, στην παραγωγή ελεύθερων ριζών και στο οξειδωτικό στρες. Ο θάνατος είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός για όλους μας. Από την στιγμή που γεννιόμαστε οδηγούμαστε στον θάνατο. Ο θάνατος όμως δεν χρειάζεται να μας τρομάζει. Όταν έχουμε ζήσει την ζωή μας παθιασμένα και είμαστε πλήρεις τότε ο θάνατος μπορεί να είναι μια εκστατική εμπειρία.