ΜΙΣΟ-ΓΥΜΝΗ

ΜΙΣΟ-ΓΥΜΝΗ

Έμπνευση οι ιστορίες που ακούω.
Έμπνευση να προσπαθώ να νιώσω ότι ένιωσαν.
Έμπνευση να μπορώ να καταλάβω

Ενσυναίσθηση, πιθανόν, η έκτη αίσθηση.

Ήταν πρωί, γύρω στις 8. Ο ήλιος είχε ανατέλλει και όλα ήταν, φαινομενικά, τόσο αγνά, γλυκά και το σκοτάδι είχε πάει μακριά. Η νύχτα είχε τελειώσει και η μέρα είχε ξεκινήσει τον δικό της δρόμο.

Η ομορφιά.

Το δροσερό αεράκι είχε μόλις αρχίσει και όλος ο κόσμος τριγύριζε στους δρόμους. Μια από εδώ και μια από εκεί. Θα έλεγες ότι ήτανε χαμένοι.
Ήταν.
Δεν γνώριζαν που πάνε... όλα γυρνούσαν αλλά αυτοί πίσω δεν γυρνάνε για να αναρωτηθούν τον τρόπο που έφτασαν ως εδώ. Αφού ξεχνάνε, ξεχνάμε, δεν πεινάμε, δεν διψάμε. Απλώς μοιρολογάμε. Εκείνο το πρωινό ήταν μια κοπέλα με το σώμα της γυμνό...
Μισό-γυμνή.
Φορώντας ένα διάφανο μπλουζάκι που δεν έκρυβε ούτε ένα κομμάτι του κορμιού της μπήκε σε εκείνο το ταξί, πραγματικά ήταν τόσο τυχερή. Κάθισε αναπαυτικά αλλά και τόσο απότομα στη θέση του συνοδηγού. Το ύφασμα ήταν πολύ σκληρό και μαύρο γυαλιστερό. Το αισθάνθηκε με κάθε σπίθα από το κορμί της... σε λίγα λεπτά θα καταλάβεις ακριβώς τι γράφω και αν στα αλήθεια έχει νόημα όλο αυτό... Κοίταξε από εδώ, κοίταξε από εκεί, σκοτάδι είχε στα μάτια της και είχε πάει 9, ήταν ακόμη πρωί.
Ήθελε απεγνωσμένα προσοχή.
Η πλάση είχε γιορτή ενώ αυτή έλεγε εκτεθειμένη σε έναν αγνό και υπομονετικό, μάλλον, ταξιτζή με 30 χρόνια προϋπηρεσία, μέσα στην απελπισία και την αντοχή... ότι θέλει ένα ποτό, ζήτησε να της το κεράσει, λες και ήταν λογικό. Χωρίς καν να τον ρωτήσει ... αλλά αφού αυτή είχε η ίδια υποτιμήσει το κορμί της... την ζωή της... δεν υπήρχε λογικό.

Μισό-σκεφτόταν

Φαντάσου αν αυτός ήταν μισό-άνθρωπος τι θα γινόταν. Ποιος θα σωζόταν; Ποιος θα χανόταν.
Μερικές φορές κοιτάμε απλά τη μέθη...που είναι μόνο μια στιγμή. Ίσως και 2, 3 το πολύ. Κρατάει λίγες ώρες από τη δική σου τη ζωή, δεν γράφω για τα ακραία αλλά τα άλλα, τα επιφανειακά «ωραία». Απορώ για εμάς. Ποια κενά γεμίζουμε με το ποτό. Πίνουμε παραπάνω, χαλαρώνουμε.
Μέσα στη ζάλη μας δυναμώνουμε, ορθώνουμε, ψηλώνουμε.
Μετά όμως δεν μιλάμε, δεν χορεύουμε, δεν τραγουδάμε. Πέφτουμε στο έδαφος σαν χαρταετοί. Μετά από πτώση τρομερή.
Αυτό θέλουμε. Αυτό ζητάμε, αν μάθαμε να ζητάμε.

Καμία επικοινωνία.
Καμία ερώτηση.
Δεν θέλουμε τίποτα άλλο γενικά.
Μισό-νιώθουμε
Μισό-πέφτουμε
Μισό-επικοινωνούμε
Μισό-καταλαβαίνουμε

|Μισό-ζούμε|

Αφού δεν μάθαμε να εκτιμάμε τα απλά. Μας λείπει η συντροφιά, η ζεστασιά.
Το άγγιγμα.

Μισό-αγγίζουμε
Μισό-αγκαλιαζόμαστε

Οπότε αναζητούμε παρέα χωρίς να ρωτήσουμε, ακριβώς όπως και εμάς δεν μας ρωτήσανε, απλώς δεν μας ακουμπήσανε ζεστά, με ένα "Είμαι εδώ, κράτα γερά".

Καμία αίσθηση με την έκτη αίσθηση.
Καμία αίσθηση γενικά.
Με το σώμα μας.
Με το μυαλό μας ειδικά.
Το τηλέφωνο χτύπησε. Το σήκωσε ο ταξιτζής, είχε μάθει από αυτά, τα "συνηθισμένα" περιστατικά. Γιατί τα χρόνια ταξιτζής είναι στα μάτια μου εμπειρία ζωής.

Αν οδηγούσα ένα ταξί, θα ήταν σίγουρα πορτοκαλί και θα γύριζα τον κόσμο για να γνωρίζω λίγο κόσμο...

Η έκτη αίσθηση λειτουργούσε. Δεν υπολειτουργούσε όπως στον καθένα που θα παραμιλούσε "Τα ήθελε, μου το ζήτησε, είχε πιει και το επιθυμούσε, μα το διεκδικούσε"

Μα ρε "ΑΝΘΡΩΠΕ" δεν επικοινωνούσε.
Βεβαίως κάτι έψαχνε
Βεβαίως κάτι ζητούσε
Αλλά δεν το 'χε βρει.
Έψαχνε να το βρει. Δεν είχε καταλάβει. Δεν ήθελε να καταλάβει.

Μισό-καταλάβαινε

Ήταν οι φίλες της. Ευτυχώς κάποιος την έψαξε. Ευτυχώς κάποιος τη ζητούσε. Αλλιώς … το πρωί το σκοτάδι της θα είχε συντροφιά και αν ήταν τυχερή θα ήταν ξαπλωμένη δίπλα σε κάποια σκηνή με κάποιο δέντρο δίπλα της για να ακουμπάει το κορμί.
Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμούν και αγαπούν

Δεν ακουμπούν χωρίς συναίνεση
Επέστρεψε στις φίλες της. Ήταν μια νύχτα και ένα ξημέρωμα, ένα πρωινό....πιωμένη και γδυμένη.

Αναρωτιέμαι αν κατάλαβε από αυτό τι στα αλήθεια μένει.
Λήθη.
Αναζήτηση 0.
Ωμή πραγματικότητα, μπορεί να κάνανε και κέφι. Πιθανόν η ίδια να έκανε κέφι.
Χρόνια μετά η συζήτηση στη παρέα .. πόσο ήπιες ρε «φίλε» εκείνη την ημέρα...
Γέλια ... γέλια ...γέλια
Και η ζωή είναι ωραία.
Άντε κούπα στη παρέα και όλα είναι μια τρέλα
Το σκοτάδι μένει στη ψυχή.
Άρα είμαστε ζωντανοί.

Ωμά, νεκροί.
Δειλοί.