ΓΙΑΤΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΧΤΙΖΕΙ ΓΕΦΥΡΕΣ & ΕΝΩΝΕΙ ΛΑΟΥΣ...

Έχεις σκεφτεί ποτέ πως η εκμάθηση μιας γλώσσας δεν είναι μόνο λέξεις και κανόνες; Ίσως είναι ένα μέσο κατανόησης και σύνδεσης ανάμεσα σε άτομα από διαφορετικές γωνιές του κόσμου μας.

Για μένα, η γλώσσα έχει αυτή τη μαγική ικανότητα να συνδέει τους ανθρώπους μεταξύ τους, χωρίς να ξεχωρίζει τη καταγωγή, τη θρησκεία ή το φύλο κάποιου. Είναι μία γέφυρα που φέρνει κοντά άτομα με διαφορετικά πιστεύω ή πολιτισμό, χωρίς να εξαρτάται μόνο από τη γραμματική και το συντακτικό.

Ως παιδαγωγός, τα τελευταία χρόνια μου δόθηκε η ευκαιρία να διδάξω την ελληνική γλώσσα σε παιδιά και ενήλικες από άλλες χώρες, όπως Αμερική και Γερμανία. Κάθε μάθημα είναι και μία μοναδική εμπειρία, γιατί καταλαβαίνω πως οι μαθητές μου δε μαθαίνουν απλώς να λένε « Τι κάνεις ; » ή « Ευχαριστώ ». Μαθαίνουν να επικοινωνούν με άτομα από έναν ξένο τόπο, να εκφράζονται και να αποκτούν όλο και περισσότερη αυτοπεποίθηση, γνωρίζοντας τον κόσμο.

Φυσικά, θεωρώ πως η μάθηση, για να μπορέσει να διώξει τον φόβο και τους ενδοιασμούς ενός μαθητή, που έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με μία ξένη γλώσσα, οφείλει να είναι δημιουργική και προσβάσιμη για όλους. Ως εκπαιδευτικός, οι τεχνικές διδασκαλίας που χρησιμοποιώ, βασίζονται στο πλέον γνωστό messy play, για να συνδέονται οι μαθητές με τη γλώσσα μέσα από τις αισθήσεις και το αισθητηριακό παιχνίδι.

Ακόμη, τα διαδραστικά παιχνίδια και εργαλεία στον υπολογιστή με ενσωματωμένα ηχητικά αρχεία, αποτελούν έναν σύγχρονο τρόπο μάθησης, που επιτρέπουν στα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες ή οπτικά προβλήματα, να μάθουν, να ακούσουν και να κατανοήσουν την ελληνική γλώσσα στο μέγιστο βαθμό. Πιστεύω πως η γλώσσα είναι αναγκαίο να αγκαλιάζει όλους τους μαθητές, να είναι συμπεριληπτική και όχι να αποκλείει.

Μέσα από τα μαθήματα παρατηρώ τη χαρά κάποιου που καταφέρνει να εκφραστεί για πρώτη φορά, σε μία γλώσσα που φαίνεται δύσκολη. Ακούω τα όνειρα μικρών και μεγάλων, τις σκέψεις για ένα καλύτερο μέλλον. Μαθαίνω τους φόβους και τους δισταγμούς των μαθητών μου. Βιώνω μαζί τους τα άγχη και τις αγωνίες τους.....Και όλα αυτά μέσα από λέξεις και φράσεις που δημιουργήθηκαν για να επικοινωνούμε, να μοιραζόμαστε και να γινόμαστε μία ομάδα ανοιχτή σε καθετί που χαρακτηρίζεται ως ΄΄ διαφορετικό ΄΄.

Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας λοιπόν, δεν βασίζεται μόνο στους γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες. Βασίζεται στην ενσυναίσθηση, στην αποδοχή του διαφορετικού και στην εμπιστοσύνη. Γι΄αυτό μαθαίνω και εγώ μέσα από τους μαθητές μου, γνωρίζοντας νέους κόσμους. Γιατί η γλώσσα πρέπει να συνδέει τους ανθρώπους και όχι να τους χωρίζει. Ας προσπαθήσουμε να διδάξουμε τη γλώσσα δημιουργικά και συμπεριληπτικά, χτίζοντας τα θεμέλια για έναν κόσμο αλληλεγγύης και αποδοχής.