"40+1 ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙΑ"

Όσο περνάει ο καιρός με την "καλύτερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης" πάνω από το κεφάλι μας, άλλο τόσο επιβεβαιώνεται η υποψία μου ότι οι αγαπητοί και αγαπητές ψηφοφόροι της, έχουν πέσει θύματα κάποιου λογισμικού όχι παρακολούθησης, αλλά ας το πούμε: εμπλουτισμού νεοδημοκρατικής επιχειρηματολογίας.

Τι εννοώ; Εννοώ ότι παρατηρώ ένα φαινόμενο ανεξέλεγκτο πλέον, κατά το οποίο γαλάζιοι συμπολίτες μας καταπίνουν αμάσητα τα "επιχειρήματα" της τωρινής κυβέρνησης και τις δικαιολογίες για λάθη και αστοχίες της, κάνοντας τα καραμέλα στα στόματά τους. Σαν να βλέπω δηλαδή ταινία τρόμου, με το δαιμονικό πνεύμα του Άδωνι Γεωργιάδη να καταλαμβάνει τα σώματα ανυποψίαστων περαστικών που στην συνέχεια φωνάζουν με φωνή βραχνιασμένης γάτας: "Τα λιγουρεύεστε;". Ανατριχιάζω μόνο στην σκέψη.

Γενικότερα, έχουμε περάσει πολλές ωραίες στιγμές με Πρωθυπουργό Κυριάκο. Σιγά μην κάτσω να τις γράψω και όλες. Όχι που θα του κάνω και διαφήμιση τζάμπα. Το κάνουν άλλοι για μένα. Σε αυτούς αναφέρομαι παρακάτω. Ξεκινάω, προσδεθείτε:

Στα Τέμπη έφταιγε ο σταθμάρχης διαμηνυσαν τα κυβερνητικά στελέχη, η αναλγησία και αδιαφορία του. "Αν έκανε σωστά την δουλειά του, το δυστύχημα αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ". Αυτά ακούστηκαν και από πολλούς εκπροσώπους τύπου της ΝΔ, της διπλανής πόρτας. Πάρα πολλούς. Ούτε λόγος βέβαια από τους επίσημους και ανεπίσημους Νεοδημοκράτες για το προβληματικό σιδηροδρομικό δίκτυο, το ανύπαρκτο σύστημα τηλεδιοίκησης, το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τους ρουσφετοδιορισμένους υπαλλήλους της σε θέσεις ευθύνης με ανεπαρκή εκπαίδευση. Αλλά ποιος ασχολείται με τα Τέμπη τώρα; Ε Άδωνι; Για όλα έφταιγε ο σταθμάρχης λοιπόν. 57 νεκροί και 50 αγνοούμενοι συνεπάγονται 41 τοις εκατό εμπιστοσύνη και παντοκρατία της ΝΔ. Μόνο στην Ελλάδα αυτά.

Εκατοντάδες χιλιάδες καμένες δασικές εκτάσεις κάθε καλοκαίρι, πλημμύρες και λοιπές φυσικές καταστροφές; Δεν επηρεάζει σε κάτι αυτό τα αυτιά του 41%. "Η κλιματική αλλαγή ήρθε νωρίτερα από ότι περιμέναμε", "είναι υπεράνω των δυνατοτήτων του ανθρώπου η αντιμετώπιση της οργής της Φύσης", "προσαρμοζόμαστε από δω κι εμπρός στις εκάστοτε συνθήκες που η ίδια η Φύση επιβάλλει". Ένας άνθρωπος έρμαιο δηλαδή των εκδικητικων διαθέσεων του φυσικού περιβάλλοντος. Ωραίο το παραμύθι, ακούγεται συχνά κι αυτό. Βέβαια για τα ανεπαρκέστατα μέτρα πρόληψης φυσικών καταστροφών, το υποστελεχωμένο Πυροσβεστικό Σώμα, τους λίγους και χαμηλομισθους της Πολιτικής Προστασίας (ήρωες το καλοκαίρι, τεμπέληδες τον χειμώνα), τις ανεπαρκείς υποδομές, τα λίγα και προβληματικά έργα προστασίας της ανθρώπινης ζωής και περιουσίας, αυτά κι άλλα πολλά δεν σημαίνουν και κάτι για τους γαλάζιους ψηφοφόρους. Ούτως ή άλλως δεν αναφέρονται στην γραμμή του κόμματος..

Η ακρίβεια σε ενοίκια, είδη πρώτης ανάγκης, ρεύμα, φυσικό αέριο, καύσιμα "είναι παγκόσμιο φαινόμενο, πρόβλημα εισαγώμενο, συνέπεια του Ρωσοουκρανικού πολέμου". Το ποίημα το αποστηθίσαμε, διότι η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης! Εδώ βέβαια υπάρχει πλουραλισμός νεοδημοκρατικων θέσεων. "Τι άλλο να κάνει ο Μητσοτάκης; Πόσα να δώσει κι αυτός;". Ενδεικτικά.. Ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Ή στην πιο light εκδοχή, μερική αποκρατικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. "Έτσι είναι στο εξωτερικό". Ειλικρινά, αυτό το επιχείρημα στην Ελλάδα στέκεται πια μόνο του, ανενόχλητο, χωρίς συνοδεία άλλων φίλων του. Ξεπερνάει την λογική των πιο λογικών και την αδάμαστη φαντασία που συναντάται στο ιερό πια αυτό αριθμό: 41(τοις εκατό). Είναι η φράση κλειδί για τα πάντα πια. Ο ύμνος στα γαλάζια χείλη. Ο λόγος επίσης, των δεινών της πατρίδας μας: "Πυρκαγιές στην Ελλάδα"; "Έτσι είναι και στο εξωτερικό". "Πλημμύρισαν πόλεις και χωριά"; "Έτσι έγινε στο εξωτερικό".

Τι έχετε να πείτε τώρα πλεμπαίοι αντιμητσοτακικοί που βγάλατε και γλώσσα; Φάτε την! Εμείς βέβαια θα πούμε για τις άθλιες και επικίνδυνες πολλές φορές υποδομές των πανεπιστημιακών κτιρίων, την υποβάθμιση των πτυχίων, την υποχρηματοδότηση των ΑΕΙ από το κράτος, το ανεπαρκές διδακτικό προσωπικό κ.ά. Αλλά ακολουθούν συνήθως κάτι ακατανόητες φράσεις για την όχι γαλάζιας απόχρωσης νοημοσύνη μας, όπως "Άντε βρε", "Ε καλά τώρα", σου ξου μου ξου του σου, και τα συναφή. Θα οφείλεται ίσως στην μέθη από την σαμπάνια της νίκης. Θα ακουστεί όμως και από κάποιον γαλάζιο που δεν τον πιάνει το αλκοόλ με την πρώτη, η εξής αγαπημένη φράση: "Εμείς οι Έλληνες τα θέλουμε όλα δικά μας". Αντε να του εξηγήσεις αυτουνού ότι αυτό το ισχυρό επιχείρημα ανήκει στα δαπίτικα συγγράμματα των 80s. Τώρα που ψάχνουμε να βρούμε ποιά είναι τα δικά μας και δεν τα βρίσκουμε, ενημερώθηκε με νέο πιο φρέσκο σανό, εε υλικό ήθελα να γράψω, το γαλάζιο προβατοποιείο, εε αντε πάλι, στρατόπεδο εννοώ. Βέβαια, ο Μητσοτάκης στέκεται ωραία μπροστά στην κάμερα, μιλάει άπταιστα ξένες γλώσσες, δεν μας κάνει ρεζίλι στο εξωτερικό και πρόσφατα ακούστηκε από τα Μ.Μ.Π(ροπαγανδας) και τους Δημοσιο(συμπληρώστε εσείς την συνέχεια) ότι μας έβαλε και στην επενδυτική βαθμίδα! Ζήτωω. Τώρα, τι είναι η επενδυτική βαθμίδα και πόσο θετικά (καθόλου) θα επηρεάσει τις ζωές μας, αυτό θα μας το πουν οι "Μόνο Μητσοτάκης" που θριαμβολογούν παρέα μην ξέροντας και οι ίδιοι τι είναι. Μάλλον θα τους κουρδίζει κάποιος, δεν εξηγείται αλλιώς..

Όσον αφορά εμάς τους νέους, αισθάνομαι ότι βαλλόμεθα πανταχώθεν και δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε κοινωνικά και οικονομικά. Το μέλλον της χώρας λοιπόν, όπως συνηθίζεται να αποκαλείται η νεολαία από άπαντες, δεν μπορεί να πληρώσει το ενοίκιο γιατί είναι στα ύψη, δεν μπορεί να πληρώσει το σούπερ μάρκετ και τους λογαριασμούς γιατί και οι τιμές αυτών έχουν ξεφύγει, χάνει τα εργασιακά του δικαιώματα, έχει χαμηλό εισόδημα, είναι στην ανεργία, σπουδάζει για πτυχία με λιγότερα επαγγελματικά δικαιώματα, μπαίνει στα ΜΜΜ και δεν ξέρει αν θα βγει, αρρωσταίνει αλλά η Δημόσια Υγεία είναι ανέκδοτο. Οι νέοι σήμερα δεν εργάζονται για να ζουν. Ζουν για να δουλεύουν. Με τις ευλογίες της κυβέρνησης πια, εργοδότες θα είναι ελεύθεροι να συνεχίζουν να εκμεταλλευονται στο έπακρο τους εργαζόμενούς τους. Παρ όλα αυτά, για κάποιους μπαρμπάδες και θειάδες, αιώνιους ξερόλες που δεν ξέρω τι ψηφίζουν (ούτε οι ίδιοι, εδώ που τα λέμε) είμαστε τεμπέληδες, δεν κάνουμε οικογένεια, προτιμάμε την ανεργία από το να δουλεύουμε για έναν πενιχρό μισθό 12 ώρες την ημέρα, ξεραινόμαστε στις καφετέριες παίζοντας τάβλι αντί να πάμε στα χωράφια που ψάχνουν εργατικά χέρια. Και έχουμε να ακούσουμε πολλά ακόμη στα ίδια μήκη γελοιότητας από μια στρατιά ημιμαθών και παρτάκηδων ανθρώπων που ζουν σε ένα δικό τους παράλληλο σύμπαν. Δεν θα ασχοληθούμε στιγμή όμως με αυτούς. Η θέση μας είναι στον δρόμο, και στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης. Θα διεκδικήσουμε μέχρις εσχάτων όσα μας ανήκουν, όσα μας έκλεψαν και όσα ιδανικά μας απειλούνται θα τα προστατεύσουμε. Γιατί εμείς είμαστε το μέλλον και αυτοί που μας στοχοποιούν, κάποιοι αδιάφοροι, ξεχασμένα απομεινάρια του παρελθόντος σε λίγο καιρό.

Στην Ελλάδα του σήμερα, η Δεξιά είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία (41/100 μπαμπάτσικη γωνία). Ακούει στο όνομα Νέα Δημοκρατία. Ο υπόλοιπος μπακλαβάς είναι άναρχα κομμένος και ενώ είναι περισσότερος από την κομμένη γωνία, δεν ενώνεται δυστυχώς. Τέλος πάντων. Για το κλείσιμο, θα κάνω μια παράκληση. Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης αλλά και εσείς αγαπημένοι και αγαπημένες φίλοι+φίλες(=41%), αν για όλα τα αναρίθμητα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, λύσεις είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, η ευθύνη μεταβιβάζεται στην πλάτη της κοινωνίας, ή δεν υπάρχουν λύσεις πείτε το μας να ξέρουμε να βγάλουμε εισητήρια από τώρα για εξωτερικό. Όχι τίποτα άλλο. Έχει και Black Friday.

*Ο Θεόδωρος Ρηγανάς είναι φοιτητής του Τμήματος Μαθηματικών του ΕΚΠΑ και απόφοιτος ΓΕΛ Σκιάθου